Manuël.
Ik verhaast mij u te zeggen dat ik natuurlijk meêdoe.[1] Dat is uitmuntend uitgedacht! Maar... wat te geven? Iets nieuws heb ik niet liggen. Die Doop?[2] Maar hebt gij dat nog? Ik niet... Hebt ge 't nog, stuur het mij: ik werk het bij, en maak er iets meer volmaakts van tegen Maandag.
Jongen, 't is hier een leven, een leven, een leven! Spijtig dat ik moet Rotterdammeren, en voor Vlaanderen te prutsen heb. Maar allons: 't is toch een leven!
Van harte, voor u beiden, uw
Karel
Wij blijven hier denkelijk tot einde der maand of aanvang October...
Annotations
[1] Om de Antwerpse havenarbeiders te steunen, die al wekenlang aan het staken waren (zie brief 261, noot 7), was Herman Teirlinck op het idee gekomen om een boek samen te stellen met bijdragen van een tiental Vlaamse prozaschrijvers. De Bom schaarde zich meteen achter het idee, en beloofde Teirlinck dat hij aan Van de Woestijne, Streuvels en een aantal Antwerpse schrijvers kopij zou vragen. Het was de bedoeling om zo snel mogelijk een publicatie op de markt te krijgen, waarvan de opbrengst dan aan de arbeiders zou worden geschonken. Als titel van het boek, waarvoor uitgeverij 't Kersouwken al was aangesproken, overwogen ze Arbeid. Twee weken na het ontstaan van dit plan was de staking evenwel afgelopen, waardoor de publicatie van het boek niet is doorgegaan.
[2] Van de Woestijne had 'De doop' in 1901 onder het pseudoniem Peter van Becelaere gepubliceerd in de Almanak van het Gentse Taalminnend Studentengenootschap 't Zal wel gaan (p. 52-57), en daarna nog eens onder zijn eigen naam in de NRC van 26 mei 1906.
