LAE[KE]N 1C
1[9] XII 1913 15-16
Aan
Nora en Manuël de Bom
Huis ten Heuvel
te
Calmpthout
prov[incie] Antwerpen
Nora en Manuël de Bom
Huis ten Heuvel
te
Calmpthout
prov[incie] Antwerpen
CA[LMPTHOUT]
20 XII 1913
Beste Vrienden,
Uwe uitnoodiging is, komend van de eigen hand van Nora, ons eene groote vreugde geweest. Zij bewijst den toestand van Uwe gezondheid, en daar zijn wij zeer blijde meê. Maar ze aanvaarden — uwe uitnoodiging — is een ander paar mouwen....[1]
Ge moet weten, als ieder jaar vertrekt Mariette met Paul, en ditmaal ook met hare, geheel herstelde, zuster,[2] op 24 December naar Gent, waar zij blijft tot 2 of 3 Januari, bij hare negentigjarige grootmoeder. Dat is eene traditie waar heel de familie voor zoover doenlijk aan gehoorzaamt — al de vrouwen en kinderen namelijk — en waar Mariette ditmaal des te minder van afwijken kan dat, na ingewonnen inlichtingen uit Gent (van daar dit vertraagde schrijven), de oude vrouw erg begint te sukkelen en ditmaal meer dan anders naar hare kinderen, kleinkinderen en overkleinkinderen verlangt.
Ik doe aan dat familiefeestje niet meê, omdat ik een slecht karakter en geen tijd heb. En mijne schoonmoeder ook niet, misschien wel om dezelfde redenen. Ik blijf dus met haar alleen te Laeken,[3] — waar ik haar niet durf overleveren, voor vierentwintig uren, aan de absolute eenzaamheid van een tweeden kerstdag, die bij haar zulke pijnlijke herinneringen oproepen kan, als daar zijn Onnoozelen Kindermoord, et autres sociétés savantes.[4]
Wij zullen dus dat roasbeefke samen moeten opeten,.... verre helaas van den feestdisch op het vriendelijke dorpje Calmpthout (kent gij het, lezer?)
Het spijt ons, geloof mij, van ganscher harte. Dat Gentsche reisje lokt Mariette maar matig aan: feitelijk gaat zij daar ruim een week ziekenverpleegster spelen in een muffe weeïge kamer. Terwijl gij evengoed als ik weet — dit als bewijs dat ik op tweeden Kerstdag beter op de bedreigde heide zou zitten dan in de Koninklijke residentie — de zenuwprikkelende uitwerking van schoonmoederlijke verzuchtingen.... Maar, gelijk Alfred de Vigny zegt: "C'était écrit"; waar Goethe aan toevoegde.... gij weet wel wat.[5]
Verexcuseert ons, deshalve.
En onze gezondheid? vraagt gij verder. Hewel, bij Mariette is zij voortreffelijk. Paul stelt het uitnemend. En ik zit thuis met tandpijn, vanwege de kou.
Waarmede wij u van harte saluweeren.
Uw
Mariette en Karel.
Annotations
[1] De Bom heeft de Van de Woestijnes blijkbaar uitgenodigd om tijdens de feestdagenperiode naar Kalmthout te komen. De brief is niet bewaard.
[2] Zie brief 360, noot 1.
[3] Zie brief 360, noot 1.
[4] 'Onnoozelen Kindermoord': zie brief 224, noot 23. 'Autres sociétés savantes': andere wetenschappelijke genootschappen.
[5] De slotstrofe uit het gedicht 'Les Destinées' van Alfred de Vigny luidt: 'Notre mot éternel est-il: C'ETAIT ÉCRIT? / SUR LE LIVRE DE DIEU, dit l'Orient esclave; / Et l'Occident répond: SUR LE LIVRE DU CHRIST.' Wat Goethe daarmee te maken heeft, is niet duidelijk.
