De Bom en Van de Woestijne hadden tijdens de oorlog een ander standpunt ingenomen, en het heeft er een tijd naar uitgezien dat dit geschil hen nadien uit elkaar zou drijven. Terwijl Van de Woestijne in alle opzichten aan de Belgische staat trouw was gebleven, had De Bom onder invloed van zijn vriend Leo Simons op enkele cruciale momenten blijk gegeven van activistische sympathieën: hij ondertekende een manifest voor de vernederlandsing van de Gentse universiteit, was op 18 april 1916 aanwezig op een bijeenkomst van de Antwerpse afdeling van het Algemeen Nederlandsch Verbond (die toen een motie voor een federaal België bepleitte), en sprak naar aanleiding van de Guldensporenviering van juli 1917 vol lof over de activist René de Clercq. Niettemin beperken De Boms activistische daden zich grotendeels tot het literair-artistieke. Hij publiceerde in als activistisch bestempelde bladen als Vlaamsch leven>, Dietsche stemmen en De stroom, maar probeerde zich toch van de eigenlijke politiek verwijderd te houden. Na de oorlog werd daarmee weinig rekening gehouden.