Ik kan morgen naar Antwerpen niet komen.[1] Maar schrijf me niet. Ik heb hier gezegd dat ik in de Scheldestad één dag ging doorbrengen (van morgen Zondag noen tot maandag noen) Ik carnavaleer in Brussel.

De varkensgeschiedenis[2] waarvan ik u gesproken heb heeft nogal slecht geëindigd: we hadden Zondag een spekslager geëmbeteerd. Dinsdag is Ensor daar teruggekeerd met eenige kerels. Gramschap van den spekslager. Duivelsche lach van Ensor. Gevecht. De spekslager grijpt naar een mes, steekt het in de zij van Ensor, geeft hem een snede in den arm en kapt hem een vinger rad af. De Ensorianen hebben den spekslager (dativus commodi) den kop half ingeslaan met een kalfs... hoofd. Gemelde spekslager ligt half dood in 't gasthuis... Toch een pleizierig machien, die vastenavond.

Ik heb hier Alida teruggevonden. Altijd een marmeren Venus, alleen een weinig hoerachtiger nog. Zij wordt op uitmuntende wijze onderhouden door een Hollander, heeft paard en koets, een piqueur, enz. Ik rijd met haar uit morgen!!!!..... Mince de linge!...

Ik geloof dat ze met den groom slaapt. Ik moet (met haar!?!) Mariatje gaan vinden. Wie van beiden zal ik loslaten. Dat is, o kuische heremijt, het Problema waarover ik dut en denk.

Nog eens, vergeet niet dat ik den nacht tusschen Zondag en Maandag in Antwerpen doorbreng. En schrijf niet vóór Dinsdag (een brief).