Mane!
Je afzending Vlaamsche School met het Briët[-]artikel heb ik ontvangen.[1] 'k Vind het heel sympathiek van je. Briët verdient ten volle de achting die hij van de meesten geniet. Hoe mijn gevoelen is over het stuk proza dat je leverde zal je niet interesseren[,] daarbij ben ik den laatsten tijd zoo bourgeois gelijk den grooten hoop en zeg niet meer wat ik denk. Wij hebben volgens zeker iemand de taal, om te verzwijgen hetgeen we denken. Velen van de vroegere kennissen schijnen niet van oprechtheid te houden en ook dit zelf als valsche ironie te beschouwen. Wellicht vind je deze inleiding gewoon weg niet frisch. Je zult zeggen ik vraag je naar niets. Misschien is er in de afzending eene vraag[,] misschien ook niet. het Misschien ziehier het interessantste raadsel, een woord van veel omvang. Zou Briët al getrouwd zijn?[2] Weet jij hiervan iets. Hij behoort ook tot het Misschien gelukkig hoewel hij het heelemaal verdient.
Mijn dank voor de mij bewezen attentie. In den geest passeerde nog eens de hofstraat-revue[3] van 5 mijl — Wat kunnen de dingen veranderen. Hetgeen toen samenkwam is ver van mekaar verslingerd[,] het enthusiasme vermindert met de jaren. Het kalm doorleven van de vreemdste gewaarwordingen zonder hiervan aan iemand te spreken[,] ziehier perioden waarin velen leven. Lezen doe ik weinig of eigenlijk heelemaal niet. Kunst maken ook niet[,] suffen wel. Van Vermeylen heb ik gehoord dat je in Holland zijt geweest.[4] Van Nu en Straks zal je ook al wat meer werk bezorgen. Bij mijn zijn in Antwerpen
[2]
heb ik je nergens kunnen zien. Wat is dat Nieuwe Café Schepers triestig. vind je niet. Je wordt er binnen kelderkoud. De vroegere bezoekers blijven dan ook den een na den ander zachtjes aan geheel weg geloof ik. Zoo je Hageman en Theunissen ziet[,] doet ze mijne groeten. Ik profiteer van deze gelegenheid om je een gelukkig Nieuwjaar te wenschen. Ik hoop [dat] je ons veel mooi proza zult laten lezen. door Van Nu en Straks. Zal dit dan ook tot mij door kunnen dringen. Ik leef in heel treurige omgeving. Mijne moeder zooals je weet is steeds ziek en thans is Mijne Zus ook heel ernstig ziek. De Dokter gelooft zelfs dat zij de tering heeft. 't Is wellicht aan deze omstandigheden te wijten, dat ik je zoo'n desolanten brief schrijf. 't Is heusch zonder eenige bijbedoeling. Nogmaals mijn dank voor je attenties en een handdruk van
H
Toon v[an Welie]
Afferden (Gelderland)
30 Dec[ember] 1892
