Zaterdag 10 Juni '93
Houwe ende brave Mane!
Ge kijkt misschien heel stuur omdat ik u niet schrijf. Maar vergeet ge misschien dat ik binnen vijf weken een exaam moet afleggen? En dat de verzending van nr 2 me twee volle dagen werk vroeg?
Hierbij de twee exempl[aren] voor Ruef & Forst. De drie die u aankwamen waren voor u. Zend me de twee eerste nrs van Ruef & Forst terug.
Dat tweede nr wordt zeer gunstig onthaald. Brieven uit Holland: felicitaties. Een brief van Simons.[1]
Er is een gunstige beoordeeling in een Hollandsch blad verschenen, schrijft men mij. Doch ik weet niet waar.
Maandblad Taalverbond: zeer goed.[2] Een "tumultueus, handklappe'" voor Georges. Het verslag van den van Cuyck is verbazend. De onafleesbaar-lange verhandeling van Brans wordt in drie regels aangeduid, & het gekapt stroo dat Prosper & ik daar verkochten wordt met sympathie geresumeerd (maar wij hebben niet bepaald gesproken zooals dat in 't Maandblad staat. v[an Cuyck] heeft misschien slecht geluisterd).
Brans, woedend, neergeslagen, heeft ontslag gegeven Taalverbond! Zure brief geschreven aan Rooses. Begint nu hier in kleine kringen tegen de poëzie van Pol te spreken.
Poesjenel!![3]
In het voorlaatste nr van Vlaamsch & Vrij: een artikel van Hiel over de Mont:[4] venijnig, maar soms nogal juist. In het nr van heden verschijnt een parodie naar Verwey's Portretten:[5]
------
----- zat ik niet zoo?
Mijn hond — kroezelhond —
zijn proefmuil gedoken in hangsnor
[2] bleek van de emotie
— dat vreemd dier —
keek mij nu aan, & zuchtte tumultueus:
-------
Hij strekte de pooten — latjes-pooten-leedjes, enz. enz.
----- zat ik niet zoo?
Mijn hond — kroezelhond —
zijn proefmuil gedoken in hangsnor
[2] bleek van de emotie
— dat vreemd dier —
keek mij nu aan, & zuchtte tumultueus:
-------
Hij strekte de pooten — latjes-pooten-leedjes, enz. enz.
Bovenop, in groote letters: Van Nu & Straks. Vlaamsch & Vrij is uitgestald aan de kiosken van het boulevard, & daar maakt die titel een zekere reclaam.
Ik vergat u te zeggen dat men mij veel goed sprak & schreef van uw "Kamers". Schamelhout & Hegenscheidt achten het het beste van 't nummer. Simons integendeel vindt het wat geforceerd: "de Bom is geen contemplatieve, maar een waarnemende natuur. En ik geloof dat de kunst van Straks heel & al eenvoudiger, klaarder, simpeler, limpieder zal wezen."
Ik lees de brieven van Van Gogh. Indien wij dat nr afzonderlijk (als boek) mogen uitgeven,[6] kunnen we dat laten exploiteeren door Smeding, & kleine aanplakbiljetten voor den boekhandel laten maken: uitgave van VanNu&Straks — enz. Ge kunt dat aan Smeding zeggen, anders zou die wel weenen dat wij hem voor den gek houden. Hij heeft 5 nrs afl[evering] 2 in commissie.[7]
Binnen eenige dagen ga ik twee dagen in Calmpthout doorbrengen, & kom u dan in Antwerpen bezoeken, & breng u boeken meê.
Poot van Gust
Annotations
[2] Bedoeld wordt het Maandblad van het Taalverbond, IV, 1-2 (1 juni 1893), met o.a. een verslag van Frans van Cuyck over de Algemene Vergadering van 11 mei 1893 in Brussel (zie brief 129, noot 3), en een verslag van Jef van de Venne over de vergadering van de Antwerpse groep op 30 maart 1893 (p. 14-21). Op deze laatste vergadering viel Joris ('Georges') de Bom fel uit tegen Pol de Mont en nam hij de verdediging op zich van de jongeren en Van Nu en Straks.
[3] In het Maandblad van het Taalverbond, IV, 5 (10 febr. 1894), p. 57-59, komt J.M. Brans inderdaad niet meer voor in de ledenlijst van het bestuursjaar 1893-1894. Zijn laatste optreden dateert volgens de verslagen van het Taalverbond van 11 mei 1893 (zie brief 129, noot 3). De "zure brief" van Brans aan Rooses werd niet teruggevonden.
[4] Emanuel Hiel, 'Onze mannen', in: Vlaamsch en Vrij, I, 22 (4 juni 1893), p. 3.
[5] Zie Van Tist Meerkat, Van Nu en Straks, in: Vlaamsch en Vrij, I, 23 (11 juni 1893), p. 1. Wie dat pseudoniem gebruikt heeft voor het parodiërende artikel, is niet bekend.
[7] Van Nu en Straks, 3 [1893], is nooit als boek uitgegeven. Zie ook brief 185 (noot 3) en brief 180, noot 2.
