Ik moet erkennen dat uw schrijven me eenigszins verwondert. Het komt er m.i. weinig op aan, of een "bepaald feit" ten grondslag ligt aan mijn fantasie. U vindt het stukje (al te vleiend): "recht vermakelijk gedacht en geschreven"; indien de lezer van 't zelfde oordeel is, zou 'k voorzeker geen reden tot klagen hebben.

Maar vermits U daar eenig gewicht schijnt aan te hechten, ziehier wat toelichting. Ik heb iets episch-grappigs gevonden, een stof waardig van Rabelais, in het plan van drie schurken, die op een sentimenteel-mooien avond een heele stad oorvegen willen geven; natuurlijk heeft deze gedachte zich gaandeweg wat uitgebreid, ik heb ze heel geschikt gevonden om symbolisch uit te drukken den haat die het kapitaal en al 't onschoone door het geld tot stand gebracht bij de aankomende geslachten verwekt. De drie barbaren vertegenwoordigen alzoo de ruwe losbarstende wrevels tegen de bestaande maatschappij.

Het valt me heel moeilijk, dat, volgens mij, zoo voor zich zelf sprekende stukje te commenteeren. Eigenlijk mag het niet beschouwd worden dan als een fantasie, waarin ik ironie en haat heb willen leggen. Bijzonder voelde ik me aangetrokken door het visioen der oorvegen-symfonie. Ik ben echter ver beneden mijn verwachting gebleven in de uitvoering.

U kan, indien U 't stukje ter opname geschikt voorkomt, den eenigszins aanstellerigen titel Oproerig Proza gerust weglaten.

Ik vertrouw, waarde Heer, dat deze regelen U genoegzaam over mijn bedoeling zullen inlichten; — ik dank U bij voorbaat voor herinnering in de memorie van mijn geachten vriend den Heere Boele v[an] Hensbroek.

Mag ik wat hooren over al of niet-opname van mijn werkje?