Nevele, 27sten Juni 1893
Hooggëachte Heer,
Met veel genoegen heb ik uw brief van 25sten Juni ontvangen. Ons akkoord is dus gesloten: ik sta U het volle eigendom van mijn boek "Het recht van den sterkste" af, mits de som van Vierhonderd frank.[1] Zoodra ik deze som ontvangen heb, zal ik u kwijtschrift daarvan zenden. Het is ook onder ons verstaan, dat het honorarium, welk de Nieuwe Gids zal betalen voor de uit mijn boek opgenomen fragmenten, mij alleen toekomt.[2]
Zeer verwonderd ben ik geweest, dat gij de woorden "Veel verstandiger" bladz. 31, aanschouwd hebt, als zijnde de uitdrukking mijner meening. Ik had het heelemaal anders op. Ik wilde daardoor niet mijne meening, maar wel deze der vrouw, die op dat oogenblik spreekt, uitdrukken. Het is, in mijnen geest, zij, die denkt eene verstandige meening te uiten. Maar ik dank u zeer voor uwe opmerking. Er mag natuurlijk niet de minste équivoque dienaangaande bestaan en ik keur uwe verbetering volkomen goed. Misschien ware het ook goed den volzin uit te drukken op deze manier:
"Maar een derde reeds bejaarde vrouw uitte een verschillende volgens haar veel verstandiger denking.["] Gelieft er eens op na te denken, en te kiezen. Ik laat er U meester van.[3]
Makaronkas. 't Is een langwerpig-vierkant groen geverfde houten bak waarin, geplakt op vellen papier, kleine ronde amandelkoekjes steken. Men speelt met teerlingen, voor één of meer vellen, tegen den Makaronman. De man, in geval van verlies, betaalt met zijn makarons, de speler met geld: vijf centen voor een vel van 25 makarons.[4]
Ik vind het afgedrukt blad, dat gij mij als staaltje gezonden hebt, zeer mooi, en ik ben zeer tevreden dat gij mijn boek zoo goed wilt verzorgen. Dadelijk, na het ontvangen van uw brief, heb ik mij tot
[2]
enkele mijner vrienden der jongere Vlaamsche Schilderschool gewend voor de teekening,[5] die gij op den band van mijn boek verlangt. Geen twijfel of ik zal iets vinden, dat u voldoet. Ik zal u daarover schrijven zoodra ik een antwoord ontvang.
Van den Nieuwen Gids heb ik nog maar eén vel proeven ontvangen. Ik hoop wel, dat de anderen mij ook zullen geworden: er hoeven steeds kleine veranderingen aan toegebracht die niet mogen ontsnappen.
Met bijzondere hoogachting
uw d[ienaa]r
Cyriel Buysse
Annotations
[3] In de uitgave staat de zin als volgt: "Maar een derde, reeds bejaarde vrouw, uitte een verschillende, veel verstandiger denkwijze." Zie Cyriel Buysse, Het recht van den sterkste (Amsterdam, W. Versluys, (1893)), p. 31.
[4] De verklarende noot bij "Een ventje, dat een makaronkas op den rug droeg, viel omver [...]" luidt in Het recht van den sterkste als volgt: "Een langwerpig-vierkant groengeverfde houten bak, waarin zich kleine, ronde amandelkoekjes, op vellen papier geplakt, bevinden. Men speelt met dobbelsteenen voor één of meer vellen tegen den makaronman. De man, in geval van verlies, betaalt met zijn makarons, de speler met geld: vijf cent voor een vel van 25 makarons." Zie Het recht van den sterkste ([3]), p. 29.
