Beste Vrienden, ik schrijf u in 't holste alvan die nachten, na urenlang gewerkt te hebben aan de Oktober-kroniek van "Vlaanderen" ("Beeld en Woord", en eenige dichters).[1] Ik ben niet tevreden over mijn werk, en... ik ben moe. Ik wilde echter niet slapen gaan zonder de photo's onder pak te brengen, om ze morgen ochtend vroeg op te kunnen sturen, — want gij moet er op wachtend zijn, en al lang genoeg bleef ik in schulde ze u te sturen.[2]

Ik zelf kon overigens niet uit: ik heb het zelden zoo druk gehad als in de laatste dagen, in de zaak als voor me-zelf. Enfin, dan is Mariette — die aan 't slapen is "gelijk een rulle"[*] — ze heden gaan koopen, en den koop is, mijns inziens, niet slecht uitgevallen, daar er de conterfeitsels[*] nogal "Gentsch" uitzien. Want ik bid u te gelooven dat het paardewerk is, zulke photos te maken: de Vrijdagsmarkt is te groot om er een volledig aspekt van te geven, dat tevens intiem blijft ('t en zij men uit der hoogte photografeerde, en dan gelijkt het niets meer), en 't Stadhuis is te dicht bij de huizen geplakt, om er iets van te maken dat op iets trekt.

— Bevallen de photos u overigens niet, Mane, stuur ze dan vrankweg terug: Mariette heeft ze op die conditie gekocht.

En nu bid ik u te gelooven dat ik ga gaan slapen. En morgen schrijf ik u minder saai.