KAREL VAN DE WOESTYNE aan
Neen, Manuël, ze zullen mij niet dikwijls meer op eene redactiezitting zien![1] Al die would-be geestigheid, de valsche studentikositeit van Vermeylen, de hatelijke vriendelijkheid van De Meyere, die gemaakte rondheid van allemaal, dat suiker-breken op den rug van de afwezige vrienden,[*] en dat gedwongen-fuiven, en dan nog zoo vele andere dingen: neen, men zal er me niet meer zien. 't Is overigens volkomen onnoodig dat ik me daarvoor derangeer:[*] ze kunnen die zaakjes wel zónder mijne aanwezigheid schikken, en ik vraag me meer en meer af wat ik doe in die "galère"![*] — Enfin, 't zal zich in de toekomst bepalen tot mijn naam op den omslag! Ik hou niet van die... joviale achterdocht (want dat is de juiste benaming); en de eenige menschen die ik met echte genegenheid er had kunnen vinden, en die me van de anderen hadden getroost, waren afwezig: gij en van Langendonck, die heelemaal niet goed is, schijnt het.[2] Enfin, ik zal ze — gedwongen — nog allemaal eens samen in Laethem ontvangen, en daarna redacteur ik niet meer meê!
— Ziezoo, nu ben ik een beetje ontlast van mijn redactoriale kregeligheid. Gij begrijpt die, nietwaar? — Voeg daarbij dat de Meyere goed had gevonden Jan Eelen, zoet als een gelubde, meê te brengen, en den dom-pretentieuzen Arie Delen, een beetje bedremmeld in mijne aanwezigheid, waarschijnlijk omdat hij zich zijn plagiaat te mijnentwege herinnerde...[3]
— Maar enfin, laat ons daar nu maar over zwijgen! — Ik zal er niet meer terug keeren! En ik weet wel dat ik me over veertien dagen beter amuseeren zal, als gij naar St Amandsberg komt. Want dat blijft toch afgesproken? Hebt ge kaarten voor dieën festival?[4] Of zal ik daar voor zorgen? Schrijf me daarover eens.
Tegen éen Mei zal alles op Laethem klaar zijn, en wíj er definitief thuis. Dan wordt er daar een goed en vredig leven, en goed werken. Mariette is er al op verlekkerd. Ze is nu bijna-volkomen goed: ze zit hier naast mij op een stoel, terwijl kleine Paul aan 't frazelen is in zijne wieg.
Neem me niet kwalijk: ik moet hier uitscheiden. Er komen tegenwoordig zooveel menschen! En stuur ik de brief nú niet op, dan gaat hij niet voor drie dagen weg.
Onze hartelijkste groeten dus voor Nora en u, mijn herhaalde spijt dat ik u zaturdag niet zag, en de hoop dat de veertien dagen gauw om zijn
Uw
op-de-redactiezitting-verkouden-en-niezende
Karel
Annotations
[1] De redactievergadering van Vlaanderen vond plaats op 11 maart 1905 (zie brief 115). De Bom was niet aanwezig.
[*] 'Suiker-breken op den rug van de afwezige vrienden': gallicistische vertaling van 'casser du sucre sur les dos de quelqu'un' (kwaadspreken over afwezigen).
[*] 'Dat ik me daarvoor derangeer': 'dat ik daarvoor mijn plannen wijzig' (dat ik moeite doe om te gaan).
[*] 'Galère': hel, galei, slavenarbeid.
[2] Bij Van Langendonck manifesteerden zich in het laatste decennium van de 19de eeuw de eerste tekenen van (erfelijke) schizofrenie. Hij was vaak nukkig, werd soms verbaal agressief en bleef langdurig depressief. Bij zijn dood in 1920 was hij krankzinnig.
[3] Van de Woestijne herhaalt deze beschuldiging in brief 123, maar er werd geen informatie teruggevonden over een gedicht waarin Delen het werk van Van de Woestijne zou hebben geplagieerd.
[4] Zie brief 115, noot 3.
