<Resultaat 1145 van 1419

>

Neem me niet kwalijk, Manuël, dat ik Ulie, als eenigen blijk dat we nog leven, slechts 't boek van Coenen stuur, zonder langen brief daarbij. Jongen, ik ben iets aan 't dóor-maken met mijn broers! Beeld u in dat Edward heel de zaak van Slijpstraat wil binnenpalmen, — en de twee anderen zijn daarmeê te vreden, verblind door de vergoeding die hij hun aanbiedt...
Dat is nu vechten, sedert veertien dagen, van 's morgens tot 's avonds. Wat de uitkomst zal zijn? Ik sta alléen tegenover drie![1]
Enfin... Motus daarover, nietwaar?[*] Morgen, als ik wat rustiger ben, méer daarover... Intusschen verschijnt "Vlaanderen" te laat!...[2]
Verheugen ons van harte over de beterschap van Nora, hopen dat Uw influenza over is, en blijven
Uw beider verkleefde
Mariette en Karel.

Annotations

[1] In 1906 houdt de koperslagerij inderdaad op te bestaan als familiebedrijf.
[*] 'Motus': zie brief 150, noot 4.
[2] Dat zou vanaf nu vaker gebeuren. Het leidde tot spanning binnen de redactie en zelfs tot het dreigement van Vermeylen om ontslag te nemen. Na overreding van onder meer Stijn Streuvels zal Vermeylen uiteindelijk de volgende (vijfde) jaargang zelf (en min of meer alleen) redigeren.

Register

Naam - persoon

Bom-Aulit, Eleonora (Nora) de (° 1879 - ✝ 1955)

Na een kortstondige relatie met Lode Ontrop huwde ze op 24 augustus 1901 met Emmanuel de Bom. Door haar permanent wankele gezondheid en de hoge mate waarin ze beïnvloed was door de (waan-)ideeën van 'waterdokter' Alwyn van Son, bleef het huwelijk echter 'in alle betekenissen van het woord onvruchtbaar'.

Coenen, Frans (° 1866 - ✝ 1936)

Nederlandse schrijver van romans, verhalen, essays en literaire kritieken.

Streuvels, Stijn (° 1871 - ✝ 1969)

Pseudoniem van: Frank Lateur.

Bakker van opleiding, maar als prozaschrijver bekend geworden in tijdschriften als Van Nu en Straks, De Gids en De Nieuwe Gids. Hij was een vriend van Van de Woestijne en (vooral) van De Bom. Samen met hen stichtte hij het tijdschrift Vlaanderen (1903-1907). De vlaschaard (1907) en De teleurgang van den waterhoek (1927) zijn twee van zijn bekendste romans.

Vermeylen, August (° 1872 - ✝ 1945)

Aanvankelijk sterk anarchistisch geïnspireerde en non-conformistische schrijver die het vooral moest hebben van zijn essays. Tot zijn voornaamste bijdragen aan Van Nu en Straks (waarvan hij in een aantal opzichten de geestelijke leider was) behoren behalve zijn literaire kronieken ook zijn opstellen Kritiek der Vlaamsche Beweging en Kunst in de vrije gemeenschap. Van de Woestijne had een ambigue relatie met hem. Hij noemde Vermeylen in een brief aan Lode Ontrop een 'groot dilettant, die zich veel vergist maar toch steeds verstandelijk-interessant blijft'. Vermeylen wordt vaak verweten dat hij zich na de eeuwwisseling steeds meer conformeerde. Na de Eerste Wereldoorlog koos hij voor een carrière in de politiek en werd hij een boegbeeld van de socialisten.

Woestijne, Eduard van de (° 1879 - ✝ 1946)

Oudste broer van Karel van de Woestijne.

Woestijne-Van Hende, Maria (Mariette) van de (° 1884 - ✝ 1968)

Echtgenote van Karel van de Woestijne. Ze trouwden op 13 februari 1904 en kregen samen een zoon (Paul) en een dochter (Lily). Dochter van een echtpaar dat in het centrum van Gent een zaak had waar spiegels werden gemaakt en verkocht.