Ja, Manuël, doe dat: schrijf cito aan Maurice Boddaert, Bagattenstraat, 141, Gent, dat ik de Rotte in Gent vertegenwoordig, en dat me dus een invitatie toekomt. Ik schrijf natuurlijk een paar stukken over 't ding, — dat heel goed zal zijn, schijnt het.
Zal ik u daar Donderdag zien? Dat ware goed, hoor, en voor mij aangenamer dan 't alleene gezelschap van Karel Lijbaert en andere Gust Bultynck's. Schrijf me dat ook, he?
— Jongen, beklaag me. Of liever: beklaag me niet, want nu is 't weêr beter. Maar 't is me weêr een week geweest!: in mijn bed, met nieuwe maagpijn. 't Heeft me belet u te schrijven, en ook, iets voor de Courant te doen. Vergeef het mij: met een maag als de mijne kan ik vooralsnog niet zeggen dat ik blakend van gezondheid ben.
En gij? En Nora?
Die Congres-kwestie:[1] natuurlijk, ik ga, en wij verdeelen de arbeid.
Maar gelijk ge zegt: daar moesten wij eens samen over klappen.
Des noodig ik u beleefd uit (om te spreken gelijk een prospectus), mij zoo spoedig mogelijk, o vacantiegast, eens naar Laethem te komen bezoeken, er een kiekenbil af te peuzelen, al vertellen aardige en zuiverlike avonturen.
Wanneer komt ge?
En ik sluit: 't is Zondag, en feest hier ten dorpe. Er is een bond van OudSoldaten hier, en nu komt er hier een generaal met de komplimenten van meneere den koning een schoone vlegge[*] brengen aan die menschen... De kanonnen bulderen, de drapoo's wapperen,[*] de fanfaren schetteren, ik hou op van schrijven, u wenschende, Nora, en u, Manuël, — even als mijn eêga doet — den goeden dag.
Uw
Karel
Annotations
[1] Zie brief 188, noot 3.
[*] 'Vlegge': vlag.
[*] 'Drapoo' (vgl. Fr. 'drapeau'): vlag, wimpel.
