<Resultaat 145 van 1419

>

ANVERS 27 FEVR 18[91] 12-M
[BR]UXELLES 1 27 [FE]VR [1891]
Den heere Gust Vermeylen
Pachécostraat 81
Brussel
 
Lieve [[In de plaats van de naam van Vermeylen staat een pijprokend varkentje getekend]]!
Den 9n, 10n en 11n Maart (Maandag, Dinsd[ag], & Woensd.) a[anstaande] geeft de Théâtre Libre: Spoken[1] en L'Ecole des Veufs.[2] Dat ten minste zou ik willen zien. Schrijf mij eens: 1º wat een loge voor 4 personen op een f'tsoenlijke plaats kost; ik zou dan Laroche misschien meebrengen; 2º wat een parterre of zoo iets ginds kost; 3º of je — bij verdelging van beide voorgaande hypothesen — soms vrijkaarten zult hebben? 'k Heb 125 fr. schuld... Dus zulje m'n ellende begrijpen en weeral verontschuldigen! 'k Betaal heden een deel mijner schuldenaars. Mijn pol aan Jacques Dwelshauvers dien ik hoop te zien, als ik kom. Ik schrijf u waarschijnlijk eerstdaags een langen brief over Laroche; onderwerp uitvoering v[an] Ibsen te Antwerpen![3]
Dag [[In plaats van de naam van Vermeylen staat hier opnieuw een pijprokend varkentje getekend]]!
Uw Mane.

Annotations

[2] L'école des veufs (1889) van Georges Ancey werd toen niet gespeeld. Zie brief 35. Voor het repertoire van het Théâtre Libre, zie La jeune Belgique, X (1891), p. 190-191. Over de buitenlandse stukken die door Antoine werden opgevoerd, zie F. Pruner, Le répertoire étranger d'Antoine (Parijs, Lettres Modernes, 1958.
[3] In het Maandblad van het Taalverbond (II, nr. 1-2 (12 april 1891), p. 11) leest men: "De heeren Laroche, Bouwmeester en Ruysbroeck, artisten van den Nederlandschen Schouwburg, gevraagd hebbende om op de vergadering toegelaten te worden, leggen den leden de redenen bloot, welke hen doen besluiten hebben den officieelen schouwburg te verlaten om eene privaatonderneming op touw te zetten". Met dit initiatief wilden ze het toneel te Antwerpen op een hoger peil brengen, o.m. door een Ibsen-opvoering. Het plan, waarbij De Bom, Vermeylen en Jacques Dwelshauvers betrokken waren, komt in de volgende brieven nog herhaalde malen ter sprake.

Register

Naam - persoon

Bom, Emmanuel Karel De (° Antwerpen, 1868-11-09 - ✝ Kalmthout, 1953-04-14)

Bibliothecaris, journalist en schrijver. Medeoprichter van Van Nu en Straks. Gehuwd met Nora Aulit op 24/08/1901 in Antwerpen.

Bouwmeester, Frits (° Middelburg, 1848-08-02 - ✝ Surabaja, 1906-02-17)

Toneelspeler.

Broer van Louis Bouwmeester.

Dwelshauvers, (Jean) Jacques (° Brussel, 1872-07-09 - ✝ Montmaur-en-Diois (Drôme), 1940-11-14)

Kunsthistoricus en militant anarchist.

Broer van Georges Dwelshauvers en gezel van Clara Köttlitz, met wie hij in 1897 een vrij huwelijk aanging. Deed beloftevolle studies aan het Koninklijk Atheneum Brussel (afd. Latijn-Grieks), waar hij A.Vermeylen leerde kennen. Studeerde 1890-92 natuurwetenschappen aan de ULB (diploma van kandidaat in juli 1892). Met een beurs van de Jacobsstichting vatte hij in oktober 1892 studies in de medicijnen aan te Bologna, samen met de latere geneesheren Herman Köttlitz en Alfred Walravens. Hij verliet Bologna in 1897, zonder de hele cyclus te hebben beëindigd.

In hetzelfde jaar begonnen de eerste strubbelingen met Gust Vermeylen, i.v.m. diens huwelijk met Gaby Brouhon en de strekking en inhoud van Van Nu en Straks. Het jaar daarop maakte hij een nieuwe reis naar Bologna en Bergamo. In het voorjaar van 1899 trok hij met Clara naar Firenze, waar hij zich voortaan geheel aan kunsthistorisch onderzoek wijdde, geboeid door de figuur van Botticelli en de kuituur van het Quattrocento. Hij zou in Firenze ook nog de toelating hebben gevraagd zich voor de eindexamens geneeskunde aan te bieden, maar legde die nooit af. Zijn verblijf in en om Firenze (afwisselend te Calamecca en te Castello), dat tot 1906 duurde, werd regelmatig onderbroken voor reizen naar het thuisland, en naar Parijs.

In 1899 werd te Antwerpen trouwens zijn zoon Lorenzo (Jean-Jacques Erasme Laurent) geboren (op de akte tekende o.m. Emmanuel de Bom als getuige), en het gezin was er officieel ingeschreven aan de Montebellostraat 3 tot 1906. In dat jaar, verhuisden zij naar Colombes bij Parijs (Boulevard Gambetta 46, niet-geregistreerde verblijfplaats). Dwelshauvers, die zich intussen Mesnil noemde (naar twee dorpjes bij Dinant, de geboortestad van zijn vaders familie), onderhield er nauwe contacten met de anarchistische en internationalistische beweging. Hij verdiende de kost met het schrijven van reisgidsen, eerst bij Hachette (o.a. de Guide Joanne - na W.O.I Guide Bleu - over Noord-Italië), nadien bij Baedeker.

Tussen 1910 en 1914 vestigde het gezin Mesnil zich te Alfort bij Parijs, waar - gezien zijn moeilijkheden met de geheime politie - evenmin een officiële inschrijving werd genoteerd. Jacques Mesnil stierf in niet opgehelderde omstandigheden te Montmaur, waar zijn zoon toen zou hebben gewoond; hij leed toen al enkele jaren aan een hart- en nierziekte waarvoor hij o.m. door dokter Schamelhout werd behandeld. Behalve aan Van Nu en Straks werkte hij nog mee aan Mercure de France, La société nouvelle, Ontwaking, Onze kunst, Revista d'Arte, Gazette des beaux arts, Burlington Magazine, de Parijse krant L'Humanité en het Italiaanse Avanti. Een bibliografie kan men terugvinden in de geciteerde bronnen.

Laroche, Hubert (ook La Roche) (° Antwerpen, 1864-07-21 - ✝ Antwerpen, 1928-12-16)

Acteur.

Mathevon De Curnieu, Georges-marie (° Parijs, 1860 - ✝ Parijs, 1917)

Eigenlijk: Georges-Marie Mathevon De Curnieu

Schrijver van toneelstukken die in hun tijd heel wat opschudding veroorzaakten. Bekend van hem zijn de bittere komedie L'Avenir (1899) en het sterk antiklerikale Ces messieurs (1901) dat door de censuur verboden werd. Het Théâtre Libre bracht van hem stukken van naturalistische aard.

GL. LR. Thieme.

Ruysbroeck, Bernard (° Rotterdam, 1855-08-21 - ✝ Borgerhout, 1933-05-17)

Acteur.

Speelde te Rotterdam, Gent en Antwerpen. Had een voorliefde voor de stukken van H.Heyermans. Was ook een begaafd tekenaar en schilder van genrestukken en portretten. Leerling van E.Pieters. Het AMVC bezit een portret van zijn vrouw, de actrice Maria Ruysbroeck-Tenvoorden.

Vermeylen, August. (° Brussel, 1872-05-12 - ✝ Ukkel, 1945-01-10)

Hoogleraar, kunsthistoricus en schrijver. Medeoprichter van Van Nu en Straks. Gehuwd met Gabrielle Josephine Pauline Brouhon op 21/09/1897.

Titel - krant/tijdschrift

Jeune Belgique, La (° 1881 - ✝ 1897)

Literair tijdschrift.

Maandblad Van Het Taalverbond (° 1890 - ✝ 1895)

Op voorstel van H. Langerock (secretaris van de Brusselse groep) werd het Jaarboek van het Taalverbond vervangen door een maandelijks bulletin, waarin gedetailleerd verslag werd uitgebracht over de vergaderingen die in de diverse groepen werden belegd. De administratie berustte bij Fr. van Cuyck. In tegenstelling tot de Jaarboeken bevatten de Maandbladen geen literair gedeelte meer. In plaats daarvan gaf het Taalverbond jaarlijks minstens één werk van een van zijn leden in eigen beheer uit (b.v. Uit het leven door L. Smits en Volksgeneeskunde in Vlaanderen door A. de Cock).

Naam - instituut/vereniging

Nederlandsche Schouwburg Van Antwerpen (° 1853 - °)

Theatre-libre (° 1887 - ✝ –, 1896)

Parijs theater.

Werd opgericht door A.Antoine, die vernieuwing wou brengen in het in conventies vastgelopen Parij se schouwburgleven. Het specialiseerde zich in het brengen van niet eerder vertoonde of weinig gekende stukken hetzij van buitenlanders (b.v. Tolstoj, Toergenjev, Ibsen, Strindberg), hetzij van eigen jonge debuterende auteurs of van auteurs uit de naturalistische school, van wie het werk elders niet aan bod kwam. Behalve een afwijkend repertoire, hield Antoine er ook eigen regieopvattingen op na: zo moesten zijn acteurs alle rollen spelen (i.t.t. de officiële theaters waar men typerollen speelde) en moesten hun kostumering, spel en diktie zo natuurgetrouw mogelijk zijn. Het Théâtre-Libre kende onmiddellijk grote bijval. Zijn faam verspreidde zich snel over Europa, zodat nog voor het einde van de eeuw op verschillende plaatsen gelijkaardige theaters werden opgericht, zo o.m. te Berlijn en Zürich (Die Freie Bühne) en te Londen (The Independent Theatre). In 1896 werd het door Antoine zelf omgevormd en herdoopt in Theâtre-Antoine, dat - zij het met meer omzichtigheid en zin voor zakelijk succes - de traditie van het Théâtre-Libre voortzette.