Brussel — Dinsdag 24 — 9 u.
Ach, arme Mane!
Ik zend u den brief dien G[eorge ]G[arnir] me dezen morgend schrijft.[1] We hebben geen geluk!
Ik ben ook gisteren naar geld gaan zien bij den advokaat Royer, dien ik goed ken. Die is voor drie dagen naar La Louvière getrokken! 't Is om er van zwadder te speeken en solfer te schijten! ...
Vindt ge niemand in Antw[erpen]? P[ol ]d[e ]M[ont] schijnt me...
Nestor de Tière heb ik niet gevonden: de Bibliotheek is toe (vacantie?).[2] Ik ken zijn adres niet. Mijn brôer zal waarschijnl[ijk] aan Fetis spreken.[3]
Van harte
u
Gust
Vergeet me niet te schrijven.
Annotations
[2] Nestor de Tière was in 1892 (en wellicht ook in 1891) "bureeloverste van de letterkundige afdeling der internationale ruilingen" op de Koninklijke Bibliotheek te Brussel. Zie de naamkaartjes uit 1892 in het brievendossier van Nestor de Tière aan Alfred Bogaerd in het AMVC (T 335/B). Zie ook Valerius D'Hondt, Nestor de Tière. De baanbreker van het realisme op het Vlaamsch tooneel (Antwerpen, L.J. Janssens en zonen, s.d.), p. 21.
[3] Waarschijnlijk Eduard Louis Fétis, die in 1891 hoofdconservator van de Koninklijke Bibliotheek was. Wie van Vermeylens broers relaties onderhield met Fétis, kon niet worden achterhaald.
