Maandag 9 u. 's morgens
16 Nov[ember] 91
Mane,
Ik heb u niet geantwoord omdat ik voelde dat ge naar mij toch niet luisterde. Ik kan u nochtans altijd hetzelfde niet schrijven!
En dan, welk een handelwijze! Ge smeekt me om geld, ik tracht wat centen rond te rapen, ben zeer ongelukkig u niets te kunnen opsturen. En later hoor ik dat dit geld dienen moest voor een tochtje naar Keulen!!!
Had ge nog een weinig hoogmoed, dan zoudt ge niet voortdurend vragen naar troost, maar wel naar hulp. ? Ge ligt in een moeras te jammeren; en zoudt de voorbijgangers gaarne zien meêjammeren; maar ge keert het hoofd om als ze u de hand toereiken om u uit den poel te sleuren.
Ik geloof overigens dat die hulp van u alleen kan komen, uit uwen eigen wil. Ge moet uw haar vastgrijpen — als baron v[on] Münchhaùsen — en u op die wijze zelf uit de modder optrekken.
Dat is alles, mijn arme vriend, wat ik u kan antwoorden. Ik blijf steeds uw beste
Gust
